De Ziekte van Ménière
De Ziekte van Ménière werd voor het eerst beschreven in 1861 door Prosper Ménière als een "vochtophoping" in het binnenoor. Het is een aandoening die zich kenmerkt door aanvallen van draaiduizeligheid, gehoordaling en tinnitus of oorsuizen.
De aandoening komt bij ongeveer 1 op de 1.000 mensen voor.
De klachten kunnen beperkt blijven tot één oor.
De exacte oorzaak van de ziekte van Ménière is tot vandaag nog niet volledig opgehelderd. In 1938 werd reeds de theorie van de gestoorde vochthuishouding van het binnenoor naar voor geschoven.
Tegenwoordig denken wetenschappers meer en meer dat de ziekte van Ménière een multifactoriële aandoening is. Dit betekent dat er verschillende elementen zijn die bijdragen tot de aandoening: anatomische afwijkingen van het oor, genetische voorbeschiktheid, stoornissen in het immuunstelstel, virussen en aandoeningen van de bloedsomloop (migraine). In welke mate die verschillende elementen belangrijk zijn en welke rol ze spelen bij het uitlokken van de symptomen is nog onduidelijk.
Mede door het sterk "persoonsgebonden" ziektebeeld, is het niet altijd makkelijk de gepaste behandeling te vinden.
Vereniging voor Ménière Patiënten vzw
Bergbosstraat 202, 9820 Merelbeke
0499 72 23 26
(enkel voor leden)
